Assalamualaikum.
Anyeonghaseyo. Entri kali ni nak menceritakan tentang kesedihan hati saya.
Kenapa saya sedih? Sebabnya adalah saya telang kehilangan sesuatu yang sangat
saya sayang.. Semua berlaku tanpa pengetahuan saya dan sedar-sedar sahaja saya
telah kehilangannya.
* * * * *
* * * * * A L – K I S A H * * * * * * * * * *
15 Mei 2013 akan tersenarai sebagai salah
satu tarikh yang tak akan saya lupakan kerana pada hari tersebut saya telah
kehilangan ‘buah hati’ saya amat paling bermakna dalam hidup saya. Liioon dan
tiga ekor lagi buah hati saya hilang serentak. Sedangkan pagi itu saya baru
melihat mereka bergurau senda. Liioon atau saya gelar cucu nenek ialah seekor
kucing yang telah saya bela sejak dari lahir. Bagi saya Liioon adalah seekor
kucing yang istimewa walaupun orang lain melabelkannya sebagai cacat. Memang
liioon dilahrkan cacat. Liioon buta sebelah mata sejak dari lahir dan sebelah
matanya lagi diliputu oleh selaput mata yang menyebabkannya tidak dapat melihat
dengan jelas. Itulah salah satu sebab utama kenapa saya sangat sayangkan Liioon
dan menggelarkannya sebagai cucu nenek.
Saya sendiri akui yang saya berat
sebelah terhadap Liioon berbanding enam lagi kucing yang dipelihara saya.
Walaupun Liioon buat salah contohnya membuang bersepah saya tak mampu marah
Liion. Saya hanya akan berkata “Cucu nenek ni suka bagi nenek kerja lebih.”
Walaupun Liioon selalu mencengkam peha saya setiap kali saya nak buatkan
makanan dia saya hanya mampu menyebut namanya sahaja. Walaupun kadangkala
terlepas juga memarahi Liioon, namun saya akan segera memujuknya. Liioon memang
mudah merajuk sekiranya saya memarahinya. Pernah sekali saya tiada di rumah
selama seminggu, jadi selama seminggu itu jugalah saya tidak memanggil namanya
jadi apabila saya balik ke rumah dan memanggilnya dia seakan-akan tidak
memberikan respon kepada saya, Liioon hanya akan datang berlari anak kepada
saya sekiranya saya memanggilnya ‘Ion’ atau ‘Cucu Nenek’. Adik-adik saya cuba
memanggilnya juga namun sedikit pun Liioon tidak berganjak malah tidak ambil
endah terhadap panggilan mereka. Liioon membesar tidak seperti ‘adik-adiknya’
yang sempurna dan sihat. Pada mula-mula Liioon berjalan, Liioon sering
terlanggar meja, kerus dan almari. Bayangkanlah apabila Liioon dan Bb bergurau
dan berlari satu rumah..setiap kali itu jugalah Liioon akan melanggar apa
sahaja di hadapannya kerana Liioon tidak berapa nampak dengan apa yang ada di
depan matanya, Bila tiba masa makan, Liioon lah yang paling lambat akan sampai
ke makanan jadi setiap kali masa makan saya sendiri akan ambil Liioon dan
letakkannya di depan mangkuk makanannya. Pernah sekali masa makan, ‘Mama Pipok’
pernah tergigit kaki Liioon sebab Liioon masuk ke dalam magkuk makanan.
cucu nenek yang comot
tidur di riba nenek :)
menggeliat
meh tunjuk gigi meh
ion nenek yang comot
Bila Liioon nak tidur saya suka panggil dia
tidur di riba saya. Kadangkala saya akan biarkan dia tidur di lengan saya
seakan-akan baby. Liioon memang buah hati saya. Mana-mana saya pergi saya akan
ingat Liioon. Satu tabiat Liioon yang tak akan saya lupa adalah Liioon suka
mengeluarkan kuku bila di dipegana atau rasa terancam. Banyak kali juga saya
kena cakar bila cuba memandikannya namun tidak seteruk cakaran Bb.
Sekarang Liioon dah hilang. Saya rasa tak
tentu arah. Macam ada sahaja yang berkurang. Jujur, saya kurang mempedulikan
kucing-kucing yang lain bila Liioon hilang. Entah kenapa saya rasa terganggu
sangat. Saya cuba mencarinya di sekitar rumah namun tiada tanda-tanda yang
Liioon berhampiran. Saya sangat sayangkan Liioon. Saya rindu nak panggil
namanya dan melihat Liioon berlari ke arah saya. Saya rindu dia mencengkam peha
saya setiap kali saya membuat makanan untuknya ataupun ketika saya sedang
makan. Saya tak berhenti berfikir apa yang akan jadi pada Liioon.
Apa yang saya mampu lakukan hanyalah teruskan
mencari Liioon dan berdoa supaya Liioon dan anak-anak kucing saya yang lain
selamat dan sihat. Sekiranya tidak ditakdirkan saya untuk menjaga Liioon
kembali, saya berdoa supaya ada orang lain yang terbuka hati untuk menjaga
Liioon saya dengan lebih baik.
* * * * *
* * * * * T A M A T * * * * * * * * * *
*Liioon, nenek rindu Liioon. Nenek risau Liioon
dah makan ke belum. Nenek risau Liioon nampak ke tak sekeliling Liioon.
P/s: Saya bukanlah sengaja berdrama atau
melebih-lebih tapi itulah perasaan saya sebagai pencinta kucing.
No comments:
Post a Comment